ایدز بیماری‌ست که توسط ویروسی به نام اچ آی وی منتقل می‌شود. این ویروس به تدریج قدرت دفاعی بدن را ضعیف می‌کند به طوریکه فرد به انواع عفونت‌ها و سرطان‌ها مبتلا شده و در نهایت منجر به مرگ می‌شود.
از زمانی که فرد به ویروس مولد ایدز (اچ آی وی) مبتلا می‌شود تا شروع بیماری ممکن است بیش از 10 سال طول بکشد چرا که ابتلا به اچ آی وی در ظاهر فرد مشخص نمی‌شود. در این مدت فرد سالم بوده و می‌تواند به کار و فعالیت خود ادامه دهد. ولی احتمال انتقال ویروس به دیگران وجود دارد.

اچ آی وی چگونه وارد بدن می‌شود؟
تماس جنسی با فرد مبتلا بدون استفاده از وسایل پیشگیری، استفاده مشترک از وسایل تزریق یا سایر ابزار تیغ و برنده مثل تیغ یا سوزن خالکوبی، انتقال خون و فرآورده‌های خونی آلوده و انتقال از مادر مبتلا به نوزاد در طی حاملگی، زایمان و شیردهی. البته شایع ترین راه ابتلا به اچ آی وی در جهان تماس جنسی نامطمئن، محافظت نشده و خارج از چارچوب است. مصرف موادمخدر، الکل و… قدرت تصمیم‌گیری فرد را برای پرهیز از رابطه جنسی حفاظت نشده مختل می‌کند.

مبتلایان به ایدز نیازمند حمایت جامعه هستند
ویروس مولد ایدز از طریق تماس‌های معمولی مثل دست دادن، در آغوش کشیدن، روبوسی، عطسه و سرفه، استفاده از توالت و حمام، استفاده از ظروف و وسایل غذاخوری مشترک، استفاده از استخر عمومی و نیش حشرات منتقل نمی‌شود. افراد مبتلا و بیماران، نیاز به حمایت و همدلی جامعه دارند. آنچه ما را در معرض خطر قرار می‌دهد رفتارهای پرخطر ماست، نه زندگی در کنار افراد مبتلا.
از کجا بدانیم مبتلا به ایدز هستیم یا خیر؟
بنابر اعلام اداره کنترل ایدز و بیمار‌های آمیزشی وزارت بهداشت، ابتلا به ویروس مولد ایدز فقط از طریق آزمایش خون مشخص می‌شود. از زمانی که ویروس وارد بدن فرد شده تا زمانی که در آزمایش خون مشاهده می‌شود ممکن است چند ماه طول بکشد. بهتر است قبل از انجام آزمایش با یک مشاور صحبت شود. اگر از ابتلای خود یا همسر خود به اچ آی وی نگران هستیم می‌توانیم به مرکز مشاوره بیماری‌های رفتاری مراجعه کنیم در این مراکز علاوه بر آموزش، مشاوره و ارائه وسایل پیشگیری، آزمایش اچ آی وی به صورت رایگان با حفظ رازداری انجام شده و افراد مبتلا یا بیمار تحت مراقبت و درمان قرار می‌گیرند. آدرس این مراکز را از مراکز بهداشتی-درمانی منطقه خود سؤال کنید.
آیا ایدز درمان دارد؟
در حال حاضر درمان قطعی که ویروس را از بین ببرد وجود ندارد. درمان‌های موجود می‌توانند طول عمر بیمار را افزایش داده و کیفیت زندگی او را بهتر کنند. هر کدام از ما می‌توانیم با حفاظت از خود و دیگران در برابر ایدز، صحبت با دیگران در این مورد، تلاش برای پذیرفته شدن و حمایت افراد مبتلا به اچ آی وی در جامعه و محله خود، مشارکت در اطلاع‌رسانی برای ایدز و دعوت از دیگران برای این مشارکت گامی در جهت مبارزه با ایدز برداریم و از هم‌اکنون پیشگام شویم.

خانم های باردار در زمان بارداری چه خوراکی هایی و چه ویتامین هایی باید مصرف نمایند؟

جنيني كه در رحم‌تان جاخوش كرده، نيازهاي تغذيه‌اي ويژه‌اي دارد كه قرار است از طريق غذايي كه شما مي‌خوريد تامين شود. از طرف ديگر حضورش باعث مي‌شود نياز خود شما هم به بعضي از ويتامين‌ها و مواد معدني بيشتر شود تا بتوانيد سلامتي‌تان را حفظ كنيد.

ویتامین های مورد نیاز در دوران بارداری:
اسيد فوليك ویتامین مورد نیاز دوران بارداری
اسيد فوليك از خانواده ويتامين B است كه نياز به آن در دوران بارداري بيش از هر وقت ديگري است، البته شما بايد خوردن اسيد فوليك را سه تا چهار ماه قبل از بارداري شروع كنيد چون اين ويتامين در ماه اول بارداري باعث بسته شدن لوله‌هاي عصبي جنين مي‌شود. در اين زمان خيلي از خانم‌ها حتي از باردار بودن خودشان هم خبر ندارند چه برسد به اينکه بخواهند اسيد فوليك بخورند.

كمبود اسيد فوليك در مادران باردار با خطر تولد نوزاد با وزن پايين يا زايمان زودرس همراه است، همچنين مي‌تواند در همان ماه‌هاي اوليه بارداري منجر به اختلالات لوله عصبي جنين شود.

منابع اسيد فوليك: حبوبات، آب پرتقال، سبزيجات برگ سبز تيره، جوانه گندم، سويا، بادام و بادام زميني.

برای کنترل ویار بارداری ويتامين B6   مصرف کنید
نياز به ويتامين B6 در بارداري آنقدر زیاد نیست كه بخواهيد مكمل آن را مصرف كنيد اما بد نيست بدانيد كه در موارد تهوع و استفراغ شديد مي‌توان از اين ويتامين براي كنترل علائم استفاده كرد، البته فقط با دستور پزشك.

منابع ويتامين B6: سبزيجات تازه، گوشت و غلات سبوس دار

ويتامين D برای جذب کلسیم در بارداری ضروری است
ويتامين D براي جذب كلسيم ضروري است به همين خاطر به مادران باردار توصيه مي‌شود در اين دوران هم به اندازه كافي در معرض نور آفتاب قرار بگيرند و هم منابع خوراكي ويتامين D را مصرف كنند، چون اگر بدن‌شان با كمبود اين ويتامين مواجه شود سطح كلسيم خون نوزاد پايين آمده و استخوان‌ها و دندان‌هايش خوب شكل نمي‌گيرد.

منابع ويتامين D: شيرغني شده، ماهي تن، زرده تخم‌مرغ و روغن كبد ماهي.

دریافت میزان ویتامین C در بارداری

در دوران بارداري نياز شما به ويتامين C، فقط كمي بيشتر از دوران قبل از بارداري است و با نوشيدن يك ليوان آب پرتقال، خوردن نصف فلفل دلمه‌اي قرمز يا يك عدد كيوي تامين مي‌شود. بعضي از مطالعات هم نشان داده كه كمبود ويتامين C خطر پره اكلامپسي را در بارداري بالا مي‌برد كه البته اگر رژيم غذايي سالمي داشته باشيد و هر روز ميوه و سبزي تازه بخوريد با  كمبود ویتامین C  مواجه نمي‌شويد.

منابع ويتامين C: مركبات، كيوي، فلفل دلمه‌اي، فلفل شيرين، انبه، گوجه‌فرنگي و…

نیاز جنین به كلسيم
جنين شما كه در رحم‌تان در حال رشد است به كلسيم نياز دارد تا بتواند قلب، استخوان، مفصل و شبكه عصبي سالمي داشته باشد بنابراين اگر در اين دوران به اندازه كافي كلسيم دريافت نكنيد جنين از ذخاير استخواني شما استفاده مي‌كند و اين مسئله مي‌تواند بعد يا در حين بارداري براي‌تان دردسرساز شود. مصرف چهار واحد لبنيات ـ هر واحد شامل يك ليوان شير يا ماست يا دو ليوان دوغ ـ نياز شما به كلسيم را در دوران بارداري برطرف مي‌كند.

منابع كلسيم: شير و لبنيات كم‌چرب، سبزيجات برگ سبز تيره ازجمله كلم‌پيچ، غذاهاي دريايي، اسفناج، كرفس، جعفري، شلغم و. . .

مصرف زياد ويتامين A مي‌تواند باعث نقص جنين شود

مراقب اين ويتامين باشيد!
اگر قبل از بارداري كمبود اين ويتامين را نداشتيد، ذخائر بدني‌تان براي اين دوران كافي خواهد بود و نيازي به دريافت مكمل براي اين ويتامين نخواهيد داشت، پس سلامت جنين خود را با مصرف اين مكمل‌ها به خطر نيندازيد.

مصرف زياد ويتامين A مي‌تواند باعث نقص جنين شود. به همين دليل پزشكان مگر در موارد خاص، توصيه مي‌كنند كه نه سراغ مكمل‌هاي ويتامين A برويد و نه در خوردن غذاهايي كه اين ويتامين را در خود دارند زياده‌روي كنيد.

ويتامين A در منابع حيواني مثل روغن كبد ماهي، جگر، شير و لبنيات و كره وجود دارد اما خوردن انبه، كدوحلوايي، نارنگي، هويج، هلو، زردآلو، موز و طالبي هم مي‌تواند به بالا رفتن سطح اين ويتامين در بدن‌تان منجر شود.

نکاتی راجع به مصرف مکمل های ویتامین در بارداری
• بهتر است مكمل‌تان را با يك ليوان آب و نه شير بخوريد تا جلوي جذب بعضي از مواد معدني گرفته نشود.

• به خاطر تشديد يبوست مصرف مكمل آهن‌تان را قطع نكنيد بلكه ميوه، سبزي و فيبر بيشتري مصرف كنيد و به اندازه كافي آب بنوشيد.
• اگر بعد از مصرف مكمل حالت تهوع‌تان تشديد شد، با پزشك معالج خود مشورت كنيد تا نوع آن را براي شما عوض كند. برخي از خانم‌هاي باردار مكمل‌هايي را كه به شكل مايع يا جويدني هستند بهتر از قرص‌هايي كه بايد قورت داده شوند، تحمل مي‌كنند.

• خوردن قرص آهن در بارداري با معده خالي، تهوع را تشديد مي‌كند.
• قرص آهن اگر بين دو وعده غذاي اصلي و با يك اسنك كوچك غني از ويتامين C مصرف شود، بيشتر جذب بدن‌تان خواهد شد.

•  نياز خانم‌ها به آهن در دوران بارداري بيشتر مي‌شود، اما خبر خوب اين است كه جذب اين ماده معدني هم در اين دوران افزايش پيدا مي‌كند، هرچند بعضي از متخصصان تغذيه و زنان و زايمان از مراجعه‌کننده خود مي‌خواهند كه در سه ماهه دوم و سوم بارداري قرص آهن بخورد تا نه خودش و نه جنين كمبود آهن پيدا نكنند. گوشت، مرغ، ماهي، سبزيجات برگ سبز تيره، نخودفرنگي و  اسفناج از جمله منابع آهن هستند.

منبع:topnaz.com

در ترکیب گوجه سبز مقادیر زیادی پتاسیم و فلور هم وجود دارد که فلور در سلامت دندان ها موثر است و پتاسیم هم در کارکرد بافت عضلانی و عضله قلب تاثیر بالایی دارد. چغاله بادام می تواند به عنوان یک میان وعده نسبتا بی ضرر به خصوص برای بچه هایی که به تنقلات پر کالری علاقه زیادی دارند به شمار رود.
گوجه سبز و چغاله بادام از آن دست نوبرانه های بهاری هستند که به رغم گرانی این روزهای قیمتشان، از خوردن آنها نمی توان گذشت.

گرچه طعم گوجه سبز و چغاله بادام با همراهی نمک وصف ناپذیر است و میل فراوانی برای خوردن آنها ایجاد می شود، اما در کنار فواید آنها، زیاده روی در این امر، مشکلاتی را به همراه دارد و سیستم گوارشی را به دردسر می اندازد.

دکتر هاشمی به سوالاتی درباره این میوه های نوبرانه و اینکه چه میزان از این میوه ها را در برنامه غذایی روزانه داشته باشیم و با چقدر نمک آنها را مصرف کنیم پاسخ می دهد.

وی در این نوشتار، خوردن این میوه ها را از این نظر که بافت های فیبری آنها هنوز برای هضم و جذب، مناسب دستگاه گوارش نیستند، چندان قابل توصیه نمی داند.
به اندازه بخورید
معمولا نارس بودن فیبر موجود در این میوه ها می تواند مشکلات سوءهاضمه همچون دل درد، دل به هم خوردگی و نفخ بدنبال داشته باشد.

فیبرهای میوه های نارس به دلیل نوع رژیم غذایی که داریم قابلیت هضم شدن در بدن را ندارند و به همین دلیل است که خوردن آنها معمولا بدون ضرر نیست.

بهتر است چغاله بادام در مقدار بسیار کم و به تدریج در اختیار کودکان قرار گیرد‎
البته چغاله بادام تا حدی از این قاعده مستثنا است. هر چند که مصرف زیاده از حد آن هم بطور قطع می تواند مشکلاتی بدنبال داشته باشد.

چغاله بادام می تواند به عنوان یک میان وعده نسبتا بی ضرر(البته نه ثابت و همیشگی) به خصوص برای بچه هایی که به تنقلات پر کالری علاقه زیادی دارند به شمار رود.

چغاله بادام را نشسته نخورید
در مورد چغاله بادام آنچه بسیار اهمیت دارد، حتی گاهی بیشتر از مقدار مجاز خوردن آن، بحث گند زادیی و بهداشتی شدن آن است. چغاله بادام اغلب توسط دستفروش ها فروخته می شود.

این فروشنده ها معمولا سطح آن را مرطوب می کنند تا تازه تر به نظر بیاید و در عین حال مشتری بیشتری هم جذب کند.

اما موضوع اصلی اینجاست که مطمئن نیستیم آبی که مدام روی چغاله بادام ها ریخته می شود چطور و از کجا تهیه شده است. به همین دلیل باید درست مثل باقی میوه ها که پوست شان خوراکی است قبل از مصرف کاملا ضدعفونی و شست و شو شود.

چون همین آب آلوده می تواند منبع بسیاری از آلودگی های میکروبی باشد.

به عبارت دیگر نباید تحت هیچ شرایطی چغاله بادام را قبل از شست وشو خورد.

چقدر چغاله بادام بخوریم؟
در مورد چغاله بادام هم درست مثل همه مواد خوراکی دیگر نمی شود یک نسخه واحد برای همه پیچید.

هر فرد بنا به شرایط جسمانی و بویژه شرایط دستگاه گوارشی بگونه خاصی باید با این نوبرانه بهاری کنار آید.

افرادی که از نظر سیستم گوارشی با مشکل خاصی روبرو نیستند بطوریکه دستگاه گوارش آنها می تواند با هضم این خوراکی کنار بیاید، می توانند به اندازه نصف لیوان یا یک کاسه کوچک ماست خوری، چغاله بادام بخورند.

البته دقت کنید، این مقدار برای مصرف هر روز نیست! به عبارت دیگر اگر مشتری دائم چغاله بادام هستید، خیلی کمتر از این مقدار را باید درنظر بگیرید. در مورد افرادی که مشکلات گوارشی دارند، وضع بگونه دیگری است.
این افراد گاهی بطور کلی باید از خوردن این میوه منع شوند چون سیستم گوارشی آن ها توانایی هضم چغاله بادام را ندارد.

درمورد بچه ها هم که معمولا از طرفداران سرسخت چغاله بادام هستند، باید در خوردن آن محتاط باشند.

ممکن است سیستم گوارش کودکان به خصوص بچه هایی که قرار است برای نخستین بار با چغاله بادام کنار آید در هضم این میوه دچار مشکل شود و سنگینی آن، آنها را اذیت کند.

بنابراین بهتر است چغاله بادام در مقدار بسیار کم و به تدریج در اختیار آنها قرار گیرد نه یک باره و به اندازه بزرگترها.

چغاله بادام جایگزین بادام نیست
خیلی از علاقه مندان به چغاله بادام (این میوه نوبرانه) به اندازه بادام رسیده حساب باز می کنند این در حالیست که این، مقایسه ای کاملا مردود است.

بادام رسیده جزو خشکباری است که خواص زیادی دارد آن هم به لحاظ روغن، کلسیم، آهن و مواد معدنی که به طور طبیعی در آن موجود است.

اما چغاله بادام، میوه نارس بادام است و بالطبع نمی تواند همه خواص بادام را داشته باشد. چغاله بادام از نظر خواص نسبت به بادام رسیده در سطح پایین تری قرار دارد، بنابراین نمی تواند جایگزینی برای بادام به شمار برود.

گوجه سبز و یک دنیا خاصیت
گوجه سبز یکی دیگر از خوراکی های این فصل است که در مقایسه با چغاله بادام خواص بیشتری دارد.

گوجه سبز منبع خوبی از ویتامین سی و گروهی از ویتامین های بی است.

ویتامین سی در افزایش ایمنی بدن و افزایش بافت های هم بند نقش بسزایی دارد و ویتامین های گروه بی هم می توانند به کاهش استرس ها و سلامت سیستم عصبی بدن ما کمک کنند.

مقدار مصرف گوجه سبز به عوامل مختلفی بستگی دارد‎
در ترکیب گوجه سبز مقادیر زیادی پتاسیم و فلور هم وجود دارد که فلور در سلامت دندان ها موثر است و پتاسیم هم در کارکرد بافت عضلانی و عضله قلب تاثیر بالایی دارد.

گوجه سبز به عنوان میوه ای که خاصیت آنتی اکسیدانی دارد، می تواند خاصیت ضد سرطان و پیشگیری از پیری سلولی و حتی مقداری اثر کاهنده در چربی های خون داشته باشد.

چقدر گوجه سبز بخوریم؟
مقدار مصرف گوجه سبز به عوامل مختلفی بستگی دارد.

یک عامل مهم همان وضعیت گوارشی افراد است. به هر حال گوجه سبز هم یک میوه نارس است و خوردن بیش از حد مجاز آن می تواند در فرد، سوءهاضمه، کرامپ های شکمی و نفخ را به وجود آورد اما از طرف دیگر از آنجا که گوجه سبز قند پایینی دارد میوه کم ضرری است.

یکصد گرم گوجه سبز، حدود 40 کیلو کالری انرژی دارد و به همین دلیل می شود به عنوان یکی از میان وعده ها روی آن حساب کرد اما با درنظر گرفتن این نکته که مقدار مناسب گوجه سبز در هر روز به میزان نصف لیوان تا یک لیوان گوجه سبز است.

در مصرف گوجه سبز مثل چغاله بادام نکته ای که خیلی مهم است و باید نسبت به آن توجه داشت ضدعفونی کردن آن است. گوجه سبز هم جزو میوه هایی است که با پوست خورده می شود و در مورد تمام میوه هایی که با پوست خورده می شوند، ضد عفونی کردن قبل از مصرف نکته بسیار قابل اهمیتی است که حتما باید رعایت شود.

کم نمک بخورید
نمک جزء لاینفک چغاله بادام و گوچه سبز است. اصلا یکی از دلایلی که این میوه های نارس مورد توجه اغلب مردم قرار می گیرد همراه شدن آنها با نمک است. این درحالیست که مقدار نمکی که معمولا با هر وعده چغاله بادام و گوجه سبز خورده می شود خیلی بیشتر از نیاز روزانه ما به نمک (یک قاشق چایخوری در روز) است.

معمولا افراد، چغاله بادام را می گیرند همان جا نمک می زنند و شروع به خوردن می کنند که این، رفتاری کاملا اشتباه است، آن هم به این دلیل که این میوه هنوز ضد عفونی نشده است و دلیل بعدی اینکه همین نمک زیاد می تواند زمینه ساز عوارضی مثل فشار خون بالا و مشکلات قلبی در آنها شود.

ضرورت توجه به مقدار نمکی که با این خوراکی ها خورده می شود در کودکان معمولا باید بیشتر از بزرگترها باشد.

بهتر است دقت کنید بچه ها بدون نمک یا با حداقل نمک بخورند.

آن هم به دو دلیل؛ اول اینکه عوارض خوردن نمک زیاد، گریبانگیر آنها نشود و دیگر اینکه با همین مراقبت های ساده، ذائقه شان به خوردن غذاهای کم نمک عادت کند.

هضم خورش چغاله بادام راحت تر است
خیلی از طرفداران چغاله بادام گاهی آن را به صورت خورش و گاهی ترشی می خورند.

به هر حال وقتی یک خوراکی در فرآیند پخت وپز یا نگهداری طولانی مدت قرار می گیرد خواصش تغییر می کند.

این تغییر گاهی خوب است اما گاهی هم به ضرر ارزش غذایی آن ماده غذایی تمام می شود.

پخته شدن چغاله بادام به هضم بهتر آن کمک میکند‎
به هر حال پخته شدن چغاله بادام، هضم آن را ساده تر می کند یا ترشی آن، بافت های سلولزی را تا اندازه ای سست تر می کند و باعث می شود در دستگاه گوارش، هضم آسان تری داشته باشد اما همین فرآیند پخت، مواد معدنی به خصوص مواد معدنی محلول در آب چغاله بادام را تحت تاثیر قرار می دهد بطوریکه مقدار زیادی از ویتامین سی چغاله بادام تحت این فرآیند از بین می رود.

همراه با گوجه سبز آب بخورید
گوجه سبز مقادیر زیادی اگزالات دارد و می تواند در سیستم کلیوی بدن تجمع و سنگ های ادراری تولید کند.

کسانی که سابقه سنگ هایی از جنس اگزالات دارند بهتر است در خوردن گوجه سبز احتیاط کنند.

از طرف دیگر افراد دیگری هم که به خوردن گوجه سبز آن هم به مقدار زیاد علاقه دارند بهتر است همراه با آن مقداری هم آب بخورند تا اگزالات موجود در گوجه سبز رفع شود و با تولید سنگ های ادراری برای آنها ناراحتی ایجاد نکند.

منبع:topnaz.com